فهرست عناوین
خواب هراسی ، ترس از خواب یا سومنوفوبیا چیست؟
خواب هراسی چیست ؟ ترس از خواب یا سومنوفوبیا چیست؟ آیا خوابهراسی یکی از نشانههای PTSD یا اختلال استرس پس از سانحه است؟
ممکن است به این مطلب علاقه مند باشید : اختلال دوقطبی چیست؟ افراد مشهوری که از این اختلال رنج می برند.
علائم خواب هراسی
بسیاری از فوبیا علائم مشابهی دارند. علائم رایجی که زمانی رخ می دهد که فرد در معرض شیء مورد ترس قرار می گیرد یا در مورد آن فکر می کند ممکن است شامل موارد زیر باشد:- تعریق زیاد
- ضربان قلب تند
- به هر قیمتی از خواب اجتناب می کنند
- ترس یا وحشت هنگام فکر کردن یا تلاش برای خوابیدن (برخی افراد ممکن است این واکنش را نسبت به چیزهایی که برای خوابیدن توصیه می کنند داشته باشند، مانند تشک در فروشگاه.)
- لرزیدن
- تنگی نفس
اگر شما و یا اطرافیانتان از این دارو استفاده می کنند توصیه میکنیم این مقاله را حتما مطالعه کنید: فلوکستین برای چیست؟برخی از افرادی که معمولاً حملات پانیک را در شب هنگام خواب تجربه می کنند، ممکن است خواب هراسی داشته باشند. مصرف یا سوءمصرف مواد نیز یکی از شرایطی است که ممکن است مبتلایان به آن مبتلا شوند و یکی از راههایی است که فرد مبتلا به فوبیای خواب ممکن است برای کاهش تنش به پناه ببرد.
چه کسانی به خواب هراسی مبتلا می شوند؟
عامل خطر اصلی برای یونیفوبیا پاراسومنیا یا بی خوابی است. پاراسومنیا مشکلات شایع مرتبط با خواب است، مانند کابوسهای شبانه یا اختلال در خواب. افراد بی خواب ممکن است در مورد خوابیدن احساس اضطراب کنند. آنها این اضطراب را دارند زیرا می ترسند دوباره مشکل خواب داشته باشند. سایر اختلالات خواب مانند بی خوابی نیز این خطر را افزایش می دهد. اگر یکی از موارد زیر را دارید، ممکن است از خروپف رنج ببرید.- اختلال اضطراب فراگیر
- آپنه خواب
- نارکولپسی
- مشکل شوک
- سندرم پای بی قرار
- سابقه ترما در خواب یا در شب
آیا اضطراب خواب و خواب هراسی با هم متفاوت هستند؟
اضطراب خواب با اضطراب در مورد به خواب رفتن یا خواب هراسی مرتبط هستند. افراد مبتلا به اضطراب خواب ممکن است احساس اضطراب کنند زیرا خواب کافی برایشان مشکل است. افراد مبتلا به فوبیای خواب اغلب ترس های شدیدتری را تجربه می کنند، مانند نگرانی از اینکه در هنگام خواب اتفاق بدی برایشان بیفتد.
اگر دچار پانیک اتک در هنگام خواب میشوید اقدامات زیر ممکن است برایتان مفید باشد:
- آرام باشید به جای اینکه به احساسات اطراف خود فکر کنید، روی ریتم تنفس خود تمرکز کنید. عمیق و آهسته نفس بکشید و روی تنفس تمرکز کنید.
- حواس خود را پرت کنید علائم حمله پانیک بسیار زیاد است و هر چه بیشتر توجه کنید بیشتر ناراحت می شوند در این شرایط سعی کنید خود را با چیز دیگری مشغول کنید به عنوان مثال، سه عدد را از 100 معکوس کم کنید با یک دوست در مورد یک خاطره شاد یا داستان خنده دار صحبت کنید منحرف کردن ذهن از احساسات فیزیکی به کاهش علائم کمک می کند.
- بدن خود را خنک کنید. کیسه های یخ را همیشه در فریزر نگه دارید. آنها را روی پشت و گردن خود قرار دهید. یک لیوان آب سرد را به آرامی بنوشید تا احساس خنکی بدن شما را بپوشاند.
- پیاده روی کمی ورزش به آرامش بدن شما کمک می کند. از یک دوست بخواهید که با شما بیاید. داشتن حواس پرتی دیگر همراه با راه رفتن کمک می کند.
درمان های طولانی مدت
اگر از درد ناگهانی رنج می برید؛ برای کاهش تشنج و پیشگیری از آن در آینده بهتر است با روانشناس در مورد درمان بیشتر صحبت کنید.چه زمانی باید به روانشناس مراجعه کنم؟
اگر علائم زیر را دارید، بهتر است برای درمان از یک روانشناس کمک بگیرید.- بیش از دو بار در ماه دچار حملات پانیک می شوید.
- در خوابیدن یا استراحت کردن مشکل دارید. زیرا از بیدار شدن با حمله دیگری می ترسید.
- علائم دیگری مانند اضطراب یا اختلال استرس همراه با حملات پانیک دارید.
ممکن است این مطلب برایتان مفید باشد به روانپزشک مراجعه کنیم یا به روانشناس؟ تفاوت روانپزشک و روانشناس چیست ؟ چه زمانی باید به روانپزشک و روانشناس مراجعه کنیم؟
علل خواب هراسی
علل فوبیا، از جمله فوبیای خواب، نامشخص است. به طور کلی اعتقاد بر این است که فوبیا توسط ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی ایجاد می شود. فوبیا معمولا در دوران کودکی ایجاد می شود. اگر یکی از اعضای نزدیک خانواده به دلیل ویژگی های ارثی یا تجربیات مشترک زندگی فوبیا داشته باشد، احتمال ابتلا به آن بیشتر است. فوبیا در زنان شایع تر است و می تواند با سایر اختلالات اضطرابی همزیستی داشته باشد. اضطراب قبل از خواب یا ترس از به خواب رفتن علائم رایج کابوس ها و اختلال استرس پس از سانحه یا PTSD هستند که هر دو اغلب با تجربیات آسیب زا همراه هستند. افراد مبتلا به این اختلال ( خواب هراسی ) ممکن است از به خواب رفتن بترسند. زیرا آنها می خواهند از کابوس های آسیب زا اجتناب کنند. یا به این دلیل که در هنگام خواب احساس ضعف می کنند. مطالعات نشان داده است که افراد مبتلا به PTSD یا اختلال استرس پس از سانحه که از خواب می ترسند بیشتر احتمال دارد کابوس ببینند. اجتناب از خواب و کم خوابی نیز می تواند احتمال بی خوابی را افزایش دهد. یک اختلال خواب که در آن برای به خواب رفتن تلاش می کنید. یکی دیگر از اختلالات خواب مرتبط با یونی فوبیا، فلج خواب انفرادی مکرر است. جایی که فرد هنگام به خواب رفتن یا بیدار شدن نمی تواند برای مدتی حرکت کند. البته این تجربیات می توانند استرس زا باشند. و منجر به عصبی شدن هنگام به خواب رفتن می شود. دوره های مکرر فلج خواب منفرد گاهی اوقات همراه با توهم رخ می دهد. این بیماری معمولا در خانواده ها دیده می شود.ممکن است به این مطلب علاقه مند باشید:
درمان خواب هراسی
درمان فوبیای خواب شامل ترکیبی از درمان های سلامت رفتاری و داروها است.درمان از طریق مواجهه
مواجهه درمانی فرآیند قرار گرفتن عمدی خود در معرض یک شی یا موقعیت ترسناک و افزایش تدریجی مواجهه با یادگیری کنترل اضطراب است. مواجهه درمانی یک درمان رایج برای فوبیای خاص است. این کار را می توان در زندگی واقعی یا با استفاده از فناوری هایی مانند واقعیت مجازی انجام داد. اگر خواب هراسی دارید، خوابیدن فوبیای هدفمند است. شما با یک متخصص سلامت روان کار خواهید کرد تا تجربیاتی را که باعث ناراحتی شما می شود شناسایی کنید: به عنوان مثال، وقتی به خانه می رسید، لباس خواب خود را عوض می کنید. پزشک به شما کمک می کند تا علائم فیزیکی اضطراب مانند ضربان قلب سریع یا تنگی نفس را بشناسید. و بررسی کنید که آیا این علائم ناپدید می شوند یا خیر. آنها همچنین به شما مهارت های مقابله و تکنیک های آرام سازی مانند تنفس عمیق را آموزش می دهند. با گذشت زمان، از کم ترس ترین به ترسناک ترین مقیاس می روید. و در نهایت برای غلبه بر ترس از خواب. مواجهه درمانی برای فوبیای خاص در بیش از 90 درصد افرادی که آن را امتحان می کنند موفقیت آمیز است.درمان شناختی رفتاری
درمان شناختی رفتاری (CBT) نوعی درمان است که هدف آن تغییر ارتباط بین افکار (بازنمایی های شناختی)، احساسات و رفتار شماست. CBT سالهاست که برای درمان اختلالات اضطرابی استفاده می شود. و مطالعات زیادی وجود دارد که نشان می دهد CBT در کمک به افراد برای کاهش اضطراب، ترس و وحشت موثر است. با این حال، CBT یک درمان خط اول برای فوبیاهای خاص نیست. اما CBT می تواند یک گزینه درمانی ایمن و موثر برای بزرگسالان و کودکانی باشد که با فوبیای خواب دست و پنجه نرم می کنند. در CBT، شما برای از بین بردن افکار غیر مفید در مورد خواب و پیاده سازی افکار و رفتارهای جدیدتر کار می کنید. به عنوان مثال، اگر از خواب می ترسید زیرا معتقدید خواب خطرناک است، یک متخصص سلامت روان می تواند با استفاده از تکنیک های بازسازی شناختی (شناسایی افکار غیر مفید و ایجاد افکار جدید. تفکر مفید) و مداخلات رفتاری به شما کمک کند تا این فکر را حل کنید. این تکنیک ها ممکن است با مواجهه درمانی همپوشانی داشته باشند.ممکن است به این مطلب علاقه مند باشید: درمان شناختی رفتاری یا CBT چیست؟ هر آنچه در این رابطه باید بدانید.
دارو درمانی
هیچ دارویی وجود ندارد که به طور خاص برای خواب هراسی استفاده شود. با این حال، داروهایی که به کاهش اضطراب یا ترس کمک می کنند ممکن است در کاهش علائم کلی خواب هراسی مفید باشند. این داروها فقط باید تحت نظر پزشک مصرف شوند: برخی داروها می توانند علائم را کاهش دهند:- D-Cycloserine: D-cycloserine یک آگونیست گیرنده N-methyl D-aspartate (NMDA) است که به دلیل توانایی آن در محدود کردن پاسخ ترس در طول درمان مواجهه مورد مطالعه قرار گرفته است. تحقیقات بیشتری لازم است تا ببینیم آیا D-cycloserine واقعاً در درمان فوبیای خاص مؤثر است یا خیر.
- کورتیزول و اکسی توسین: مانند D-cycloserine، مطالعات نشان داده اند که مصرف کورتیزول (یک استروئید خوراکی) قبل از قرار گرفتن در معرض درمان برای ترس از ارتفاع یا عنکبوت، نتایج درمان را بهبود می بخشد.
- بنزودیازپینها: دستهای از داروهایی که عمدتاً برای درمان اختلالات اضطراب و هراس استفاده میشوند، ممکن است به علائم خواب هراسی نیز کمک کنند. بنزودیازپین ها می توانند عادت ساز باشند و بنابراین به شدت تنظیم و کنترل می شوند. آنها معمولاً فقط برای استفاده کوتاه مدت توصیه می شوند.
- بتا بلوکرها: بتا بلوکرها برای کاهش فشار خون استفاده می شوند. زمانی که مواجهه درمانی مؤثر نبوده و فرد نمی تواند از شیء یا موقعیت ترسناک اجتناب کند. مصرف مسدودکننده های بتا چند ساعت قبل ممکن است به کاهش اضطراب کمک کند.
- داروهای رایج خواب عبارتند از: • امبین • ترازودون • سوناتا • داکسپین
خواب هراسی در کودکان : چرا این اتفاق می افتد و چه باید کرد؟
وحشت های شبانه در کودکان خردسال، از نوزادان تا دبستان، بیشتر دیده می شود. مطالعه ای که روی نزدیک به 2000 کودک انجام شد نشان داد که 40 درصد از کودکان بین دو و نیم تا شش سالگی وحشت شبانه را تجربه کرده اند. همچنین، بچه ها معمولاً تا سن 12 سالگی از آن بیشتر می شوند. اما وحشت شبانه چیست، چرا اتفاق میافتد و برای مقابله با آن چه میتوان کرد؟ پاسخ این سوالات را در این مقاله بیابید. خواب هراسی کودکان مربوط به سیستم عصبی آنها است که با رشد از بین می رود، بنابراین 50-25 درصد کودکان دچار وحشت خواب هستند. خانواده هایی که شرایط زیر را دارند حتما باید با متخصص مشورت کنند.- احتمال آسیب رساندن به کودک در حین این ترس
- ترس از خواب ادامه خواهد داشت.
- کودک نمی تواند بخوابد.
کودکانی که از خوابیدن می ترسند نیز ممکن است این علائم را تجربه کنند:
- ترس از تنها خوابیدن و تمایل به خوابیدن در کنار والدین
- بی اختیار گریه کنید
- در طول شب چندین بار از خواب بیدار شوید
- تنش عصبی دارد
- در مقابل رفتن به رختخواب مقاومت میکنند
اگر فرزند شما درگیر کابوس و یا اختلال خواب هراسی است با مراجعه به کلینیک زندگی شاد از بهترین روانشناسان و روانپزشکان کودک نوبت بگیرید.
هرگز از تنبیه برای تنها خوابیدن کودک استفاده نکنید
برخی از والدین برای جدایی محل خواب فرزند خود به تنبیه فیزیکی و روحی همچون تمسخر ، تحقیر ، مقایسه و … روی می آورند . به این نکته دقت کنید که خواب هراسی با جدایی محل خواب کودک و والدین متفاوت می باشد.تفاوت بین خواب هراسی و کابوس
اگر کودکی وحشت شبانه را تجربه کند، بعداً آن را به خاطر نخواهد آورد. بلکه کابوس در واقع کودک را بیدار می کند. او نه تنها می تواند کابوسی را که دیده به خاطر بیاورد و گاهی در مورد آن صحبت کند، بلکه می تواند شما را صدا بزند و بعد از بیدار شدن از حضور شما در بالای سرش دلجویی کند. کودکان همچنین معمولاً در یک سوم اول شب، در طول خواب عمیق و بدون رویا، یعنی خواب غیر REM، وحشت های شبانه را تجربه می کنند، اما در طول خواب رویایی کابوس می بینند. به عبارت دیگر، خواب REM معمولا در یک سوم آخر شب اتفاق می افتد. . . به گفته کارشناسان، ساده ترین راه برای تشخیص ترس های شبانه از افسردگی این است که از خود بپرسید که صبح روز بعد چه کسی عصبی می شود؟ اگر کودک شما بی قرار است، کابوس می بیند یا پارانوئید است، ممکن است دچار وحشت شبانه شود. به عبارت دیگر، “ترس” ناشی از وحشت شبانه در والدینی که شاهد آن بوده اند بیشتر از کودکی که آن را تجربه کرده است، دوام می آورد.
